Pierwszy miesiąc z Bullet Journal

Opowieść o tym, jak Iwona chciała być fajna i zorganizowana, i co z tego dobrego wyszło. I czy Bullet Journal jest narzędziem mi potrzebnym?

Pomysł prowadzenia Bullet Journal zrodził się u mnie przy okazji obchodzenia 3 urodzin bloga, bo czułam, że nie jestem ogarnięta. Zapominam o tekstach na bloga – w końcu ilość szkiców przekracza 20 – i ogólnie nie prowadzę go zbyt regularnie. Taki artystyczny bałaganiarz ze mnie, o słomianym zapale.

Wystartowałam w lipcu, i nie pokażę cudownych zdjęć, gdzie ozdobniki wylewają się z zapełnionych stron, bo nie zakładałam, że będzie on wyglądał pięknie. Prostota, lekkie bazgrolenie (moje pismo czasami konkuruje z takim staroświeckim lekarzem) i suche fakty. Plus kolorowe długopisy: dwa na każdy miesiąc. Lipiec był fioletowy i zielony.

Nie zrobiłam spisu treści – mój stopień lenistwa musi być zachowany – ale załatwiłam na niego miejsce, bo może kiedyś… Na pierwszej stronie miesiąc, kwadracik z dniami tygodnia i ważne daty; potem taka niby rozkładówka, gdzie powpisywane wszystkie prania, kosmetyczki i raidy w FF XIV; książki do przeczytania w lipcu (poproszę o kilka godzin extra na dobę!); dalej nigdy nie wypełniona lista smacznych i lekkich obiadków do pracy oraz tracker rzeczy, które chciałbym robić częściej; spis widzianych filmów, spis widzianych seriali oraz dramy do obejrzenia; na koniec tematy tekstów na bloga. Nie ma tego dużo, i nagle mój BuJo to nie planer, to tracker rzeczy.

Mojego BuJo nie nosze ze sobą, bo w mojej pracy nie mam takiej potrzeby. Więc bycie kalendarzem i planerem schodzi na dalszy plan. Lipiec nie był tez dla mnie napakowanym (rzeczami do zrobienia) miesiącem, więc i testowania było niewiele. Poza tym, zapominałam o nim często… Na pewno bardziej przyda mi się on na weselnym urlopie w sierpniu i wrześniu, bo ilość rzeczy do zrobienia jest spora.

Co zostanie ze mną na sierpień? Na pewno spisy tego, co oglądam. O ile z dramami nie mam problemu, bo mam MDL, gdzie zapisuję wszystko co azjatyckie (na blogu też), o tyle z resztą świata już jest ciężko. Nie używam żadnej strony, na której odhaczam obejrzane filmy i seriale, więc gubią się w odmętach mojej pamięci. Zostanie też miejsce dla bloga, bo to było ważne dla mnie – i o dzowo dość pomocne, bo plan wykonałam w 100%. Zastanawiam się nad trackerem, który zwyczajnie smutno na mnie zerka ze swojej strony – tak bardzo pusty, z 7 rzeczy jedynie 3 dostały jakąś aktywność.

A co nowego? Wypróbuję planer tygodniowy, w którym też chcę umieścić jakąś formę jadłospisu (bo jeden wielki spis się nie sprawdził i znów mi brakuje fajnych pomysłów na obiady). Sierpień będzie też miesiącem, w którym BuJo posłuży mi bardziej jako terminarz – będzie też lista rzeczy do zrobienia. Na dokładkę, spróbuję go ozdobić troszkę.

A jak się sprawdza mój notatnik w linie? Kiepsko. Zrobienie w nim ładnej tabelki było zupełnym niepowodzeniem, więc zostaje mi po prostu tworzenie ścian teksu i punktowanie. Ale ponieważ posiadam kilka pustych notatników (wszystkie w linie) nie mam serca inwestować w nowy w kropki, który musiałabym dodatkowo zamówić gdzieś ze sklepu online. Miasto Fabryk i Magazynów, to nie jest miejsce gdzie mogę kupić takie cuda.

Czy Bullet Journal to narzędzie dla mnie? Chyba nie do końca. Moje życie jest raczej monotonne i spokojne, więc nie potrzebuje terminarza. Dobrze jest mieć jedno miejsce, gdzie coś planuję, gdzie coś zapisuję, gdzie sprawdzam – ale nie jest on niezbędnikiem potrzebny do życia. Czy usprawnił on moją organizację? Nie zauważyłam (wprawdzie napisałam 3 zaplanowane notki na bloga, ale to nadal tylko 3). Ale też nie spodziewałam się, że to mi pomoże z dnia na dzień. Widzę plusy i pewnie za kilka miesięcy zrobię duże podsumowanie z porządnymi wnioskami.

ps. tak wiem, piszę paskudnie i zawsze zamieniam C w G przypadkiem 😀